blog 12 - saai

Nog steeds besef ik hoe fantastisch mijn beslissing was. Mijn meest nare lichamelijke issue opgelost. Van veel last met slokdarm - ondanks maagzuurremmers - naar niks last zonder medicatie. Angsten allerlei: nooit beseft dat alcohol het alleen maar - veel - erger maakte. Drinken en dan medicatie nemen. Wat een absurde cocktail. 

Ik voel me soms gelukkig temidden een bos luisterend naar de natuurgeluiden of met de koptelefoon op en 'Arcade Fire' op volume 10. 

Niet drinken maakt het leven dus zeker aangenamer maar het lost uiteraard niet alles op en verandert al zeker niet het leven in een sprookje. Integendeel: je wordt je veel bewuster van je issues. Omdat je letterlijk nuchterder  in het leven staat.  Voorbeelden: 

- Wordt het bestaan minder zinloos? Laat ons zeggen: je wordt wel eens sneller blij van kleine dingen. Ik keek vandaag naar een groepje kleine koters die - verhuld met te grote fluo hesjes -  leerden hoe ze veilig moeten oversteken. Zalige bende was dat.

- Krijg je meer voldoening van je job? Euh... 

- Neen, de zich goed verstopte voordelen van een HSP persoonlijkheid heb ik ook nu nog niet gevonden.

- De steeds uitgebreidere lijst van ouderdomskwaaltjes wordt niet ingekort. Maar dat zal aan de leeftijd liggen. De grotere kwalen verdwijnen wel als sneeuw voor de zon (zie hierboven)

- Wordt een mens dankbaarder? Ik ben alleszins nog steeds niet dankbaar genoeg voor zaken die ik als -  te - vanzelfsprekend beschouw.

- Neen, je huwelijk keert niet terug naar de fase van de verliefdheid alwaar de zonder doel rondlopende mens plots weer zin krijgt in het leven dankzij een vorm van verheven blind geluk. 

- Ik geloof nog steeds niet in kaboutertjes met groen haar.

Het alcoholvrije bestaan geeft me soms ook het gevoel een 'misfit' te zijn binnen deze ‘drinkmaatschappij’. De oorzaak is niet omdat ik nog drang heb naar alcohol, integendeel.

Maar ik verlang wél hopeloos naar ‘verbinding met gelijkgestemden’. Niet dat iemand die alcohol drinkt bij me op een slecht blaadje komt te staan. Maar ik zou ook eens op regelmatige basis een ander soort specimen willen ontmoeten. Iemand die ook koos voor ‘spontane soberheid’. 

Meestal erger ik me nog steeds de volle 30 seconden bij uitspraken als  ‘geluk is samen een glaasje drinken.’ En dan roepen ze ‘gezondheid!’ en doen ze aan ‘glazen klinken.’  (Doet me er aan denken dat het drinken meestal wordt geminimaliseerd met verkleinwoorden. Een glaasJE.)

Gezondheid staat gelijk met  ‘een glas met ethanol, water en suiker’ in je lijf gieten. Ik kan het nog niet loslaten.

Iedereen doet uiteraard wat hij/zij/x wil. Maar dagelijks de cognitieve dissonantie ervaren tussen mijn eigen nieuwe overtuigingen en die van de maatschappij; dat is soms zwaar en ook eenzaam. Heb het niet alleen over het gedrag van andere wezens in mijn nabijheid maar over alles wat je dagelijks ziet, hoort en leest.

Er zijn nu ook mensen die me - meestal al wat beschonken - komen zeggen dat ze me wel benijden. Maar onmiddellijk gevolgd door de zin "dat stoppen met drinken hen een te grote opgave lijkt".  Ze zijn er van overtuigd dat alcohol hen helpt tegen hun angsten of hen meer plezier doet maken.  Het tegenovergestelde poneren als ervaringsdeskundige volstaat uiteraard niet om hen van het tegendeel te overtuigen. Daar begin ik ook niet aan want dat moet men zelf ondervinden. En als iemand de conversatie dan afsluit dat het sowieso niet zal gaan omdat hun partner al meermaals zei dat ze geen zin hebben in een saaie man of vrouw… dan… dan zakt mijn broek af. 

Maar ook weer niet helemaal want dat is nu eenmaal een axioma in onze samenleving: “niet drinken is saai!” Ik ken echter niets saaier dan feestjes waar iedereen met een stuk in zijn/haar voeten rond waggelt. Of nog erger: het hele weekend recupereren van een kater.  Heel boeiend is dat. Maar waarom trek ik me dat eigenlijk allemaal aan?!? Kon ik maar content zijn met mijn eigen soberheid in sé...