blog 15 - 1 jaar later

Er waren de hulpvaardige mensen die me adviseerden hoe ik met mondjesmaat weer zou kunnen drinken. Namelijk: door langzaam te beginnen. De eerste weken alleen voor pintjes kiezen. En de Duvel nog even laten voor wat die is.

Het grootste aantal opmerkingen kreeg ik over het feit dat ik (te) fel vermagerd ben. Maar ik ging automatisch minder eten, minder vettig ook. En meer bewegen. Wegens meer zin om te wandelen, sneller de fiets te nemen,… Een obese vrouw antwoordde hierop: “pfff, dat heb ik er allemaal niet voor over zenne.” Maar men moet er niets voor over hebben, eigenlijk is het alleen ‘iets niet meer doen’.

Omdat ik een open boek ben vertelde ik ook wel eens dat ik minder angstig was. 1 iemand schoot daarbij in de lach. Die kende duidelijk het fenomeen ‘hangxiety’ niet. Mijn latent aanwezige angsten zijn verdwenen. Samen met de medicatieloze slokdarm en het continu fit en fris voelen, het mooiste voordeel van niet meer te drinken.

Als een zonderling beschouwd worden als je géén alcohol meer drinkt, dat is en blijft het meest absurde gegeven. “Waarom drink je niet meer? Is er iets? Ben je ziek?” 

Het vreemdste ritueel is voor mij het klinken op de gezondheid met een glas alcohol. Vrij absurd als je weet dat overmatig alcoholgebruik een grote oorzaak is van vele kankers.

De uitspraak ‘drinken om te genieten’ vind ik nog steeds een behoorlijk vreemde  uitspraak. Zoals de cafébazin die het leger lege champagne flessen op haar toog dacht te moeten vergoelijken met de zin: “mijn cliënteel bestaat hoofdzakelijk uit 50ers en 60ers en die willen nog genieten van het leven.”

We moeten ons net ontdoen van deze en andere maatschappelijke overtuigingen en misvattingen over drinken. Het glas wijn of bier wordt beschouwd als ons verzetje, ons kameraadje. Zonder kunnen we niet leven. We hebben het nodig om te kunnen genieten, maar ook om meer zelfvertrouwen te hebben, iets te vieren, ons niet te vervelen, enz.  Maar het is juist omgekeerd, we moeten ons dus ontdoen van al die illusies. Dat zegt Annie Grace, die de mosterd haalde bij Allen Carr. Ik kon dit makkelijk realiseren want deed het al eerder met de sigaret. Maar ik had het lang moeilijk met het feit dat ik alsmaar de tegenovergestelde input bleef krijgen. Door reclames, tv series, gedrag van vrienden, enz.

De beste vergelijking met een alcoholverslaving komt ook van Carr. Het roesje bij de eerste 2 glazen alcohol kan je vergelijken met: je ’s avonds ontdoen van je schoenen die een maat te klein zijn en dus heel de dag knelden. What a relief…

Hetzelfde gevoel als je eindelijk weer een glas kan drinken nadat je je een tijdje slecht voelde (van het vorige drinkgelag). Zo hoorde ik iemand ’the day after’ zeggen, na een nachtje kotsen, dat hij er door was. Dat was op het moment dat hij zijn eerste pint van de dag gedronken had. Omdat zijn lichaam  aan het ontwennen was had hij een kater. Tot dat hij dus dat nieuwe shot kreeg.

Maar we gaan toch niet speciaal die te kleine schoenen aan doen om even een moment van euforie te kennen? Dan hebben we beter geen ‘relief moment’ (de roes die maximum 20 minuten duurt). En dan voelen we ons de meeste tijd van de dag ook niet slecht.

Een mens kan er dus ook voor kiezen om niet te drinken. Dan voelt deze zich gewoon goed, rustig, OK.

Gewoon goed: is dat dan saai of ‘no fun’? Pijn aan de slokdarm, latente angsten, een katerhoofd, geen fut, mentale ellende, enz; dat is pas ‘no fun’. En als je toch wat speciaals zoekt in het leven: ik kan een spiritueler leven aanraden. Leren mediteren en zich verdiepen in de ‘non-dualiteit’. Want; de meest wijze man die ik op mijn pad tegenkwam was en is Eckhart Tolle. Er bestaan vele YouTube filmpjes van hem, van telkens ongeveer een kwartier. Tolle heeft zo’n rustige manier van praten dat ik er een tijd lang automatisch begon van te transcenderen. Zijn monkellachjes bij een mopje van hemzelf beschouw ik als legendarisch. Ik werd en word er instant vrolijk van.

Zoals ik al schreef in het vorige blog: het komt het er op neer dat we onze gedachten niet zijn. Pas als we de ratelende mind wat kunnen negeren, komen we tot volle bewustzijn. Maw: fuck de mind, relativeer het lichaam en kom meer tot de rust door connectie: verbinding met jezelf (je ziel) en met de natuur. Leren meer bewust te zijn, in het moment zijn. De flow states die de jonge kinderen steevast zo mooi kunnen etaleren.

Een paar weken terug had ik nog eens zo’n intens moment van geluk. Niet toevallig buiten in de natuur op een afgelegen wandelpad. Op een zondag, de dag van de week wanneer ik vroeger talloze keren als een brak wrak in mijn bed lag.  Al wandelend, goed ingeduffeld want koud , maar wel met een zonnetje “dabij”. Koptelefoon op en 1 van mijn favoriete nummers van mijn ‘AV Spotify lijst’ zingend in de oren. Ik voelde me dermate fit, gezond en vrolijk dat ik spontaan de tranen in de ogen kreeg. Tranen van geluk…