blog 7 - 100 dagen

100 dagen, dat doet bijna iedereen denken aan 'Chrisostomos'. De jeugd viert dan de laatste 100 dagen van hun middelbare studies. Ikzelf herinner me nog dat ik er een strafstudie aan overhield. We waren met de zesde klassers in Brussel, de leraars waren mee (?!?) We kregen wel een paar uur vrij in de hoofdstad. Mijn toenmalige gabber stelde voor om te gaan snookeren. Hij wou absoluut dat laatste spelletje afmaken en daardoor misten we het afgesproken uur aan het treinstation. Dat resulteerde dan in een woensdagnamiddag teksten overschrijven. Ik was best een rebel toen maar zo'n dingen vermeed ik toch. Wat een zinloze sancties waren dat ook... Tot zover mijn 100 dagen in het Mechelse. Blijkbaar is de beleving helemaal anders in Leuven. Dan is er een gigantisch feest doorheen de hele stad. Iets wat mijn dochter en vele anderen door Corona moesten missen en daar waren ze echt niet goed van. Zeer begrijpelijk. 

Maar ik heb het dus over mijn eerste 100 sobere dagen. Die waren uiteindelijk ook op het Mechelse niveau. Voor mij een machtige mijlpaal maar geen hond buiten mezelf die me feliciteerde met mijn honderdste dag. Geen fanfare die de moeite deed langs mijn huis te passeren. Geen feestje, geen medaille, geen open brief, geen fles champagne, niks. 
Beseft de mensheid wel waar ik mee bezig ben?   

Misschien had het geholpen als ik die dag had aangekondigd of gedeeld met de mensen ;-)

Ik doe dit alles uiteraard voor mezelf. En geheel logisch dat er niemand anders van wakker ligt. Maar ik heb blijkbaar al een paar mensen geïnspireerd. En dat vind ik het mooiste van heel het gegeven! De medemens die ook iets heeft aan mijn project.  

En ik kreeg wel degelijk - en veel - complimenten. De mooiste en meest oprechte waren van mijn jongste schoonzus.  Waarvoor mijn welgemeende dank! Ook het thuisfront was en is blij maar wordt intussen wel wat moe van al mijn alcoholvrij gewauwel. Dat doe ik voortaan beter op mijn blog.

Ik zag al een aantal keer berichten op Instagram van lotgenoten die fier meldden dat ze aan dag 1000 of zelfs aan dag 1500 zaten.  Niet echt bemoedigend dat zij nog steeds "aan het tellen zijn"… Bij deze een beleefde, edoch kordate oproep: mensen die meer dan een 3 jaar gestopt zijn met alchohol: hou jullie even in en doe ons niet zo klein voelen. Met dank. 

Ikzelf heb blijkbaar al vermeden 166.422 sigaretten gerookt te hebben omdat ik ooit stopte. En er werd 50.802,58 euro gespaard.  Dat zag ik op mijn rookvrij Appje dat dus ook nog steeds lustig verder telt. Al zal die wel geen rekening gehouden hebben met de prijsstijging noch met de recente inflatie. Die App bekeek ik al zeker 6 volle jaren niet meer.  Oh ja, ik heb er ook 1 jaar 6 maanden en 29 dagen 'extra leven' bijeen geharkt. Ook dat nog. Dat is dan ook nog eens 19 maanden meer zonder alcohol leven...

'71 dagen', antwoordde ik eens toen iemand me vroeg hoe lang ik al gestopt was. Ik schrok zelf van mijn autistisch getinte antwoord. De vrouwelijke vraagsteller lachte me uit: "als ge zo bezig zijt dan zal het niet lang meer duren voor je weer begonnen bent. Ik zou er dus nu ene drinken, als ik jou was." En ze lurkte verder aan haar 6e glas wijn. Rotwijf.  "Als jij zou stoppen met drinken dan zou j'er niet zo moddervet bijlopen." (Dacht ik in mezelf)

Ik had in maand 3 een paar keer koppels op bezoek. De mannen dronken even veel als vanouds, het enige verschil: ik deed niet meer mee. Daar had ik - opvallend toch - totaal geen moeite mee. Ik voelde me tijdens die bezoeken meer geconnecteerd, meer aanwezig, meer 'in het moment'. 

Rond dag 80 ging ik op shortski. De zwaarste uitdaging in die eerste maanden. Core business 1 was skiën, de 'après-ski' stond op plaats 2. Maar met maar een lichte achterstand op de eerste. En of ze hun gang gingen… 1 avond ging als volgt: 3 pinten, 2 cocktails, even douchen en dan… een aperitief… Huh ? Was deze al niet achter de rug dan? Hoe dan ook, nog een Gin Tonic of 2 er bij. Vervolgens witte en rode wijn aan tafel. En als afsluiter nog een paar flessen sterke drank. Was deze avond een half jaar eerder mijn deel geweest, ik was gegarandeerd in coma afgevoerd.

Die avond had ik het moeilijk omdat ook de vrouwen er invlogen. Op een meer bescheiden wijze dan de heren, maar de decibels gingen er wel fors door omhoog. Door het getetter, gekwaak en overdreven luide gelach. Een kakofonie van jewelste. Alleen ontsnappen was nog een optie. Ik ging naar mijn kamer. Hoe eenzaam kan een mens zich voelen…

De volgende dag waren er die zeiden dat ze best zouden willen mee doen met me. Uiteraard toevallig degene die ik de vorige dag 'total loss' zag gaan. Maar het is de intentie die telt, zei Emmanuel Kant ooit.

Er is verandering op til. De jongere generaties zijn lang zo erg niet als de onze. Komt ook omdat de onderzoeken meer en meer aantonen dat alcohol even giftig en ongezond is als andere harddrugs. Vroeger waren ‘2 wijntjes’ per dag zogezegd nog goed voor de gezondheid. Nu spreekt men van maximum 10 eenheden (een zwaar bier = 2 eenheden) per week. En gespreid over meerdere dagen graag. Met liefst een paar dagen niks. Nog iets?!

Vreemd dat ze dat pas anno 2022 weten, toch? Een zeer recente studie toonde zelfs aan dat elk glas alcohol, kankergewijs, er 1 te veel is. 

Dag 100: check. Waar gaan we nu naartoe? Naar een half jaar? Dat zijn 183 dagen blijkbaar. Dat had ik anders nooit geweten. Leuk weetje?

"Ma be nent gi." Een dom, geheel sexyloos getal is het.