Muzikant Jokke heeft een nummer ‘Love Life’. Hij zingt ondermeer “Genieeeeten! We plukken de dag. We schrijven ons eigen lied.” Zijn teksten zitten meestal vol positieve levenswijsheden. En hij past ze ook toe. Straf voor een kerel van 22. Ik was op die leeftijd alleen bezig met uitgaan, meisjes spotten, drinken, ‘Marlboro medium’ roken en het afhaspelen van 1e en 2e zittijden. Ik dacht toen dat dat genieten was, behalve die examens dan.
(c) azgek / Istockphoto
Na de studententijd was het tijd voor een carrière: veel te hard werken en het ‘ontspannen’ op de vrije momenten leidde meestal naar een kater op zaterdag met nog eentje de zondag er bovenop. Ik lag tijdens vele weekends overdag in bed met hoofdpijn en misselijkheid. En ook met angsten. Ik zocht de oplossing hiervoor bij therapeuten, psychiaters, life coaches en zelfs bij een onderzoekcentrum van hersengolven. Maar ik had meer aan meditatie en EMDR.
Mediteren had ik altijd al ‘lulkoek’ gevonden. Nu zit ik al aan het derde jaar dat ik dagelijks 1 of 2 meditaties doe. Tijdens de eerste maand had ik onvoorstelbare ervaringen. Het leek er effectief op dat ik trauma’s verwerkte.
EMDR: je hoeft geen trauma te hebben maar het helpt wel als je iets kan benoemen. Bij mij was dat overduidelijk het overlijden van de geliefde moeder. En evenzeer het feit dat ik dat drama als jonge gast moederziel (what’s in a name) alleen diende te verwerken.
Er werd me gevraagd 'een foto te maken' van een situatie met haar in het verleden, en die momentopname kort te beschrijven. In de garage nam ik de fiets om naar mijn ‘kot’ te rijden maar zag nog wat gewassen textiel dat moest opgehangen worden. Dat deed ik even zodat zij er niet meer moest mee bezig zijn. Maar plots stond ze in de garage en zei ze: “dat moet jij toch niet doen!” Ze nam het werk over maar ik merkte dat het niet meer zo vlot ging. Het vermoeden dat ze niet meer beter ging worden maakte me intriest, maar ik wou dat niet laten merken. Ik zei ‘tot snel’ en de garagepoort sloot achter me.
Toen de EMDR therapeute de omschrijving van die gebeurtenis overnam gutsten de tranen als een waterval naar beneden. Maar met een vingerbeweging die ik tussendoor moest volgen begon het steeds weer herhalende verhaaltje alsmaar minder emotionele reactie bij me teweeg te brengen. Na een 5e keer aanhoorde ik een tekst waar ik precies geen deel meer van uitmaakte. Het ging over iemand die de was wou ophangen.
Of ik nu 100% gemoedsrust ken? Uiteraard niet. Wie is dat wel buiten de monnik die heel de dag op zijn berg zit?
Trauma’s zal ik niet meer hebben. Maar ik werd pas verlost door angsten en heftige moodswings toen ik sober geworden was! Door onverdoofd te zijn - ook zonder medicatie - kan ik eindelijk ten volle genieten! Bijvoorbeeld van een wandeling om 6am. Dan kan ik de zonsopgang bekijken, zie ik soms een hert door de weide huppelen en word ik steevast gelukkig van de rust en stilte. En dat alles voor de ronde som van 0 euro.
Ik kijk soms weer door de ogen van een jong kind. Van ongedwongen, zonder zorgen zijnde en complexloos door het leven gaande peuters werd ik altijd al vrolijk. Ze vertonen spontane blijdschap aan alles en iedereen, één en al puurheid. Nog niet mentaal verminkt door de maatschappij.
Terwijl ik dit schrijf ben ik bezig aan een niet zo vlotte treinreis van Leuven naar Poperinge. Ik had al de aansluiting in Gent gemist, en na een uur ben ik dan ook nog de verkeerde trein opgestapt. Richting Antwerpen in plaats van Poperinge. Lang verhaal kort: ik zal meer dan 5 uur onderweg zijn. Op de eerste overvolle trein had ik een paar overenthousiaste jonge tieners rondom me. Bij 1 exemplaar had ik de drang om hem door het raam te zwieren. Maar ik besloot de koptelefoon op te zetten, wat te schrijven en te luisteren naar ‘Love Life’.
Reactie plaatsen
Reacties